De geschiedenis van de duikloep door de uitvinder, Jos Schulte:

Als lid van de duikvereniging HYDROFIEL train ik wekelijks in het zwembad. Tijdens één van die avonden maakte Harry Holsteijn aan de rand van het bad een opmerking in de trant van “Verdorie, nergens een loep te vinden die geschikt is voor onderwater”. Verder hoorde ik dat het hele internet afgestroopt was, doch ook zonder resultaat.

De opmerking van Harry liet mij echter niet los. Ik had ook geen idee wat het precies moest worden, maar dook wel mijn knutselhok in. Harry is, samen met anderen binnen duikvereniging Hydrofiel, zeer geïnteresseerd in onderwaterbiologie. Ik kon mij levendig voorstellen dat een goede vergroting van het kleine, bijvoorbeeld de slanke knotsslak uit zeeland die maar enkele millimeters groot is, een welkome aanvulling van details en kennis zou opleveren. Na enige tijd ontstond er een loep die onder water wel vergrootte, maar zeker nog niet aan de wensen voldeed.

Prototypes van de onderwaterloep

Weer enkele maanden en diverse proefexemplaren verder, ging er een prototype mee op vakantie naar de Rode Zee. Daar bleek de nieuwe vergroting prima, maar op andere punten zoals de soort afdichting, de drukringen en de hanteerbaarheid bleven meerdere wensen over. Bovendien werd elk exemplaar geheel apart gemaakt uit samengestelde onderdelen en was het nog niet mogelijk om te (re)produceren.

Uiteindelijk heb ik, om niet “loepgek” te worden een keuze gemaakt uit een hele serie verzamelde onderdelen en mogelijkheden om tot een loep te komen die technisch en economisch wel te (re)produceren was. Dit prototype heb ik met een medewerker van de Rijksuniversiteit van Groningen besproken. Bovendien had ik namelijk ergens gehoord dat het mogelijk moest zijn om een loep speciaal voor onderwater te maken, met een aangepaste brekingsindex.

Deze zou dan echter weer niet boven water te gebruiken zijn. De medewerker van de Rijksuniversiteit van Groningen heeft mijn ideeën weer besproken met een optisch ontwerper van het ASTRON laboratorium in Dwingeloo. Enkele ontwerpen zijn hier doorgerekend met een optisch ontwerpprogramma, om een idee te krijgen over de beeldkwaliteit voor verschillende varianten. Volgens hun onderzoek leverde “mijn”loep onder water een even goede vergroting op als boven water met “zeer acceptabele vergroting en beeldkwaliteit”. Daarentegen kon een loep die geschikt zou zijn voor direct contact met water, om vele redenen direct worden vergeten. Een mogelijke uitzondering hierop was een fresnellens. Een eventueel bruikbare lens is uitgezocht en in Engeland besteld. Het resultaat was helaas teleurstellend, zeer zeker in vergelijk met het laatste prototype.

Halverwege het jaar 2000 mocht het eindresultaat er zijn en kon deze loep in het najaar weer mee naar de Rode Zee. Hier bleek dat eigenlijk alle wensen van de (test)gebruikers waren ingewilligd. Resteerde nog een diepteproef. Met lood verzwaard mocht hij een tijdje op 70 meter diepte hangen. Geen centje pijn. Na nog wat problemen met de levering van enkele onderdelen te hebben opgelost, zijn er eind januari 2001 een aantal “DUIKLOEPEN” van de band gerold.

Duikloep model 2008

In 2008 is er een loep ontwikkeld met een grotere diameter van 16 centimeter. Deze loep heeft bovendien een inzetlens met een vergrotingsfactor van 4x.

Duikloep model 2010

In 2010 is het 11 cm model verbeterd. De afdichting bestaat nu uit een naadloze rubber mof. De metalen band is verzonken in deze rubber afdichting, waardoor de loep nog robuuster wordt

Duikloep model 2013

In 2013 is de loep wederom verbeterd. Ondermeer is het handvat iets ingekort om de loep compacter te maken. Ook is de finishing van de roestvrijstalen band verbeterd.

Op de loep is octrooi aangevraagd en verkregen.